ur. 7 marca 1938 w Warszawie, zm. 1 maja 2017 w Pruszkowie, krytyk i historyk literatury. Przez czas dłuższy (z przerwą w latach 1986–1988) pracował w Instytucie Badań Literackich PAN. Od 1976 uczestniczył w działaniach opozycji demokratycznej. Opublikował m.in. zbiory szkiców: Zamiast powieści (1971), Żadnych marzeń (1987), Dziennik kwarantanny (2001). Laureat nagrody Fundacji im. Kościelskich. Odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Mieszkał w Brwinowie.

ur. się w 1951 w Nowym Sączu, profesor w Katedrze Historii Literatury Polskiej XX w (Wydział Polonistyki UJ), krytyk literacki, eseista, wiceprezes krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Autor książek: Jerozolima i Babilon. Miasta poetów emigracyjnych (Kraków 1998) Jaśniejsze strony katastrofy. Szkice o twórczości poetów emigracyjnych, (Kraków 2001); O poezji Wisławy Szymborskiej. Świat a stanie korekty (Kraków 2002). Współautor i redaktor tomów zbiorowych, m. in. : Pamięć głosów. Studia nad twórczością Aleksandra Wata (1992);   Ktokolwiek jesteś bez ojczyzny. Topika polskiej współczesnej poezji emigracyjnej (1995); Powroty w zapomnienie. Dekada literatury emigracyjnej 1989-1999 (2001);  Poszukiwanie realności. Literatura-Dokument-Kresy. Prace ofiarowane Tadeuszowi Bujnickiemu (Kraków 2003), Portret z początku wieku. Twórczość Zbigniewa Herberta – kontynuacje i rewizje (2005). Jego zainteresowania badawcze obejmują problematykę języków artystycznych oraz kontekstów kulturowych nowoczesnej poezji, literatury polskiej XX wieku na obczyźnie, relacji pomiędzy literaturą a innymi sztukami.

Wojciech Kudyba – ur. 1965 w Tomaszowie Lubelskim, poeta, krytyk, historyk literatury; w latach 1997-2007 stypendysta w uniwersytetach Mons-Hainaut, Ruhr-Universität, Westfälische Wilhelms-Universität Münster i Christian-Albrechts-Universität zu Kiel. Obecnie prof. nadzw. w Katedrze Literatury Współczesnej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, wykładowca Studium Literacko-Artystycznego UJ. Autor nagrodzonej rozprawy Rana, która Przyzywa Boga. O twórczości poetyckiej Janusza Stanisława Pasierba (Lublin 2006) oraz książki Wiersze wobec Innego (Sopot 2012). Laureat wielu konkursów poetyckich Opublikował pięć zbiorów wierszy. Przedostatni, Gorce Pana, wyróżniono nagrodą im. Józefa Mackiewicza za rok 2008.

ur. 1968 w Szczytnie, prof. zw., badacz wyobraźni poetyckiej, twórca Katedry Badań Filologicznych „Wschód–Zachód” na Uniwersytecie w Białymstoku. Zainteresowania: literatura polska i powszechna od XVIII do XXI wieku, przemiany wyobraźni, faustyzm i bizantynizm w literaturze, romantyzm, modernizm, poezja Cz. Miłosza. Redaktor naczelny Naukowych Serii Wydawniczych „Czarny Romantyzm”, „Przełomy/Pogranicza”, „Colloquia Orientalia Bialostocensia”. Napisał m.in.: Wyobraźnia lucyferyczna. Szkice o poemacie Tadeusza Micińskiego „Niedokonany. Kuszenie Chrystusa Pana na pustyni” (1995), Ironia i mistyka. Doświadczenia graniczne wyobraźni poetyckiej Juliusza Słowackiego (2005), a także Mickiewicz – Mit – Historia. Studia (2010). Współredaktor tomów: Postacie i motywy faustyczne w literaturze polskiej (t. I-II, 1999, 2001), Pogranicza, cezury, zmierzy Czesława Miłosza (2012), Dramat w nowych ujęciach teoretycznych. Studia slawistyczne (Białystok – Odessa 2014) Edytor Horsztyńskiego Słowackiego w serii „Biblioteki Narodowej” (2009), polskich przekładów Fausta A. E. F. Klingemanna (2013) i The Remembances of a Polsh Exile A. A. Jakubowskiego (2013). Członek Komitetu Nauk o Literaturze PAN. 

ur. w 1949 w Warszawie. Pisarz, tłumacz, reżyser teatralny, doktor nauk humanistycznych. Przełożył m.in. wszystkie dramaty Samuela Becketta, które również wystawiał, w kraju i za granicą, oraz tragedie Sofoklesa, Makbeta Szekspira, Fedrę Racine’a i Salome Wilde’a, a także poezje Hölderlina i Kawafisa. Autor powieści Madame (1998), przełożonej na 20 języków, laureatki konkursu wydawnictwa Znak i finalistki międzynarodowej IMPAC Dublin Literary Award 2002, oraz prozy autobiograficznej Godot i jego cień (2009) o fascynacji literaturą i osobą Becketta. W 2013 r. w Bibliotece «WIĘZI» ukazał się jego tryptyk nowelistyczny Niech się panu darzy.

ur. w 1964 roku w Gdyni, ukończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim, od 25 lat kieruje Muzeum K.I. Gałczyńskiego w Praniu na Mazurach. Poeta, eseista, ostatnio m.in. wydał tomiki poetyckie: Ba! (Biblioteka Toposu 2014), Przestwór. Godziny (Biblioteka Toposu 2015) – nominowany do nagrody literackiej Miasta St. Warszawy, Ufność. Trzy poematy (Iskry 2018), Objawy (Biblioteka Toposu 2019), Metaf (Austeria 2020 ), Kamyk Metafizyczny – wybór wierszy (PIW 2021), a także eseje Tak, Trzy eseje o poezji (Atelier Słowa 2018). Jest m.in. również współautorem książek Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany (Retman 2008) oraz współredaktorem (z Jarosławem Ławskim) Z ducha Orfeusza. Studia o polskiej poezji lat 2010-2016 (Prymat 2018) oraz wraz z żoną Jagienką książek do pisania Pranie (2019) i Gałczyński (2020), które ukazały się wyd. Austeria. Jego wiersze przetłumaczono na kilkanaście języków, w tym: angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, włoski.  M.in. laureat nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny (2000), Nowej Okolicy Poetów (2004), Otoczaka (2009), oraz dwukrotnie nagrody im. Ks. Jana Twardowskiego (2020, 2021). Uhonorowany srebrnym medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”. Członek rady naukowej dwumiesięcznika literackiego „Topos”. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i PEN Clubu.