(…) Anna Piwkowska stawia chwiejny znak zapytania tuż obok tego, co zdaje nam się jasne, codzienne i oczywiste. Co oznacza bowiem „nieśmiertelność śmiertelności” czy „skończona nieskończoność” pochodząca już z innego wiersza? Nie są to na pewno językowe szarady, nie jest to wirtuozerska gra z paradoksem. Raczej próba odnalezienia słów właściwych, gotowych oddać wielość naszych wrażeń, pozwalających na równoczesne bycie tu i tam, w życiu i w śmierci. U nas i w gościnie u innych (…)”
Marek Zagańczyk
